исползува (св. и несв.)
Кога Крсте излезе низ малата вратничка, а Нешка се наведе да се појави да види дали некој не ќе го види оти од нив излегува, овој ја исползува нејзината положба, ги бакна своите четири прсти на десната рака и ѝ ги залепи на левиот образ.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Јас би го исползувал дождот за да се запознаам подобро со околината.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Го запозна со сите и нагласи дека другаров нема нужда од материјална помош, но ќе треба да се прибере во Организацијата за да се исползува неговото име во општото дело.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На крајот се донесе паметното решение: да, се прибере Толе во мрежата на Организацијата и да се исползува, како неговата лична храброст, така исто и неговиот легендарен авторитет.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Убавата летна вечер им го правеше животот весел и тие знаеја да ја исползуваат и својата висока општествена положба, и убавата јасна летна вечер, осветлена од полната месечина, украсена со смевот и кикотот на убавите старавински моми, насобрани на чешмата пред кулата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Старото дуќанче, берберницата, било зафатено од друг и, според тоа, можноста да се исползува ископаниот канал отпаднала.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Меѓутоа, дека навистина солунските настани биле исползувани за масовни репресалии, па и за убиства, било веднаш потврдено.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ништо не пишеш за срештата со Паскал, дали нешто исползува од неговото запознавање. Како те прими?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Русија можеше тие поводи да ги исползува ако имаше намера да спроведе реформи и слично. Исто е и со Австрија.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Широките подискинати карти, распослани врз училишните табли, тврдоглаво го поврзуваа со зборот непристапност – небаре големите предградија сакаат да го заштитат од туѓинци и потем исползуваат за некое мрачно нечествие од типот на баба чиј остарен син, поради неа, воглавно, останува сам...
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
